JOGASUTRY PATANJALEGO
Dla większości ludzi słowo „joga” przywodzi na myśl model jogi, który pojawia się na okładce magazynu o jodze w pozie, która jest prawie niemożliwa do wykonania dla przeciętnego praktyka.
Joga jest powszechnie praktykowana jako rutyna, która pomaga w poprawie sprawności fizycznej, a czasem jako środek radzenia sobie ze stresem.
Rośnie świadomość, że joga może być skutecznie stosowana jako terapia w leczeniu różnych dolegliwości, w tym nadciśnienia, cukrzycy, chorób serca itp.
W Indiach Baba Ramdev, której codzienny program telewizyjny cieszy się ogromną popularnością, bardzo skutecznie promuje się jogę jako praktykę terapeutyczną.
Ci, którzy od dłuższego czasu praktykują jogę, mogą zaświadczyć o fizycznych i fizjologicznych korzyściach płynących z praktyki.
Chociaż wszystkie wyżej wymienione korzyści jogi są z pewnością pożądane, większość ludzi nie wie o prawdziwym znaczeniu i celu jogi.
W sutrze 1.2 Patanjali definiuje jogę jako „zdolność kontrolowania ruchów umysłu”. Ta krótka i zwięzła definicja powstała trzy tysiące lat temu.
W sutrach jogi Patanjali opisał bardzo naukowe i praktyczne przedstawienie filozofii i praktyki jogi. Jedna z części książki opisuje to, co jest powszechnie zwane „ashtanga jogą” lub ośmioma Gałęziami Jogi, które dostarczają praktycznych wskazówek dla osiągnięcia celu jogi, tj. kontrolowania umysłu.
Większość obecnie praktykowanej jogi jest Hatha Jogą, obejmuje postawy fizyczne (asany) i niektóre techniki oddychania (pranayama).
Jak można zauważyć z ośmiu wymienionych gałęzi, asana i pranayama są tylko dwiema, które pomagają ustanowić silny fundament w osiąganiu celów jogi. Jednak, aby rozwinąć w pełni zintegrowaną praktykę jogi i zrealizować jej cel, należy uwzględnić w swojej rutynie wszystkie osiem części jogi.
Ashtanga Yoga (osiem gałęzi jogi)
Osiem gałęzi jogi określonych w drugim rozdziale Yoga Sutr:
Yamas (samoograniczenia): yamy to wytyczne dotyczące interakcji ze światem zewnętrznym na poziomie społecznym.
Pięć yamów to: Ahimsa (brak przemocy), Satya (prawdomówność), Asteya (nie kradzenie), Brahmacharya (abstynencja), Aparigraha (nie gromadzenie).
Niyamy (obserwacje): Niyamy stanowią wytyczne do samodyscypliny.
Pięć niyamów to: shoucha (czystość), santosha (zadowolenie), tapas (wyrzeczenie), swadhyaya (studiowanie pism świętych i samokształcenie) oraz Ishwara pranidhana (poddanie się Bogu).
Razem yamy i niyamy zapewniają etyczny i moralny kodeks, którego należy przestrzegać, aby aspirujący jogin mógł ustanowić odpowiednie podstawy moralne dla swojej duchowej podróży.
Asana (pozycja): Asana odnosi się do pozycji siedzącej, która powinna być stabilna i wygodna, aby jogin mógł siedzieć i medytować przez długi czas.
Pranayama (kontrola oddechu): Pranayama, co dosłownie oznacza rozciąganie lub rozszerzanie prany, witalnej siły życiowej, obejmuje kontrolę oddechu i pomaga trenować i przygotowywać umysł do dharana (koncentracji).
Pratyahara (wycofanie zmysłów): Dzięki pratyahara zyskuje się zdolność do wycofywania zmysłów, osiągając w ten sposób doskonałą kontrolę nad zmysłami.
Dharana (koncentracja / skupienie): Dharana polega na skupianiu umysłu na jednym obiekcie koncentracji przez długi okres czasu.
Dhyana (medytacja): Kiedy następuje nieprzerwany przepływ umysłu w kierunku przedmiotu skupienia, jogin wchodzi w stan medytacji.
Samadhi (całkowite zaabsorbowanie): W końcu, kiedy nawet samoświadomość umysłu znika i przebija się jedynie przedmiot medytacji, nazywa się to stanem samadhi.
Dopiero na najwyższym etapie „Samadhi”, zwanym „nirbeeja Samadhi” (beznasiennym Samadhi), umysł jest w pełni pod kontrolą i wprowadza jogina w stan wiecznego spokoju i ciszy.
Głównym celem dla Patanjalego jest kontrolowanie umysłu i tłumienie wahań umysłu, zwanych „chitta vrittis”. Gdy umysł jest spokojny i wyciszony, można umocnić się we własnej prawdziwej naturze.
